Restauración en San Vicenzo de Pombeiro
A Xunta vén de adxudicar por algo máis de 260.000 euros os
traballos de restauración, conservación e mantemento da igrexa. A consellería
de Cultura destinará estes fondos para solventar os problemas de humidade e
entrada directa de auga a través da cuberta. Ademais mellorarase a carpinteiría
das fiestras, a fachada, a sancristía e o acceso a través do adro.
En concreto, substituirase toda a cuberta, renovaranse os
rexuntados das fachadas exteriores, reordenarase o espazo da sancristía
substituíndo a porta de entrada e peche e renovarase a pavimentación do espazo
do adro para facilitar o acceso. O prazo de execución dos traballos será de
seis meses unha vez iniciados.
Esta acción integra as levadas a cabo dentro da estratexia de posta a punto da Xunta relacionada coa candidatura da Ribeira Sacra a ser declarada Patrimonio Mundial . Fontes do goberno galego quixeron lembrar que dende o inicio da candidatura, no ano 2017, a administración autonómica destinou 4,5 millóns de euros para poñer en valor preto dunha vintena de bens patrimoniais de orixe relixiosa que conforman parte da paisaxe cultural deste territorio. En concreto fixéronse melloras en Santo Estevo de Atán ou o Mosteiro de Santa María de Ferreira, ambos no concello de Pantón; están en marcha actuacións inmobles como a igrexa de Santo Estevo de Ribas de Miño, o Mosteiro de Santa María de Xunqueira de Espadanedo ou a igrexa de Santo Estevo de Ribas de Sil, entre outros monumentos.
A igrexa de San Vicenzo de Pombeiro, ao igual que outros
mosteiros da zona, tivo as súas orixes na Alta Idade Media, cando os anacoretas
poboaron as terras da Ribeira Sacra. En concreto, data do último terzo do
século XII e da primeira metade do século XIII. Conta cunha planta basilical de
tres naves e cabeceira tripla. De fábrica románica conserva a cabeceira e parte
dos muros perimetrais das naves, tanto ao interior como ao exterior. No seu
interior atesoura elementos moi destacados, como o conxunto de retablos, especialmente
o maior, de principios do século XVIII, vinculado ao obradoiro de Francisco Castro
Canseco, e o ciclo de pinturas murais que se descubriron no 1996, que foron restaurada
e que representan a Santa Cea, as lamentacións sobre o cristo morto, o xuízo
final así como outras escenas como o nacemento de cristo ou Santa Ana.